English below
Een vrouw in de techniek? Dat zien we nog te weinig. Maar bij MCM is de 29-jarige Poolse Weronika actief als lasser. Met veel plezier werkt ze in de RVS-lasserij, en dat straalt ze ook uit. We spreken haar over haar hobby’s, toekomstplannen en natuurlijk haar werk bij MCM. Wat haar werk extra prettig maakt? De airco in de zomer en de kachel in de winter. “Ik heb een hekel aan te koud en te warm,” lacht ze.
Weronika, stel jezelf eens voor
“Mijn naam is Weronika Walerych, ik ben 29 jaar oud en kom oorspronkelijk uit Polen. Ik werk nu ruim jaar als lasser bij MCM en doe dat met veel plezier.
Zeven jaar geleden kwam ik naar Nederland met het idee om hier drie maanden te werken. Het uurloon ligt hier natuurlijk hoger dan in Polen, dus het leek me een mooie kans om wat extra geld te verdienen. Maar het leven beviel me zo goed dat ik ben gebleven. Eerst woonde ik in Rotterdam en had ik allerlei verschillende banen: op een kippenboerderij, in de bloemen en als orderpicker. Uiteindelijk verhuisden we naar Nagele, waar ik nu woon met mijn verloofde en onze driejarige dochter. Het leven in de Noordoostpolder bevalt me veel beter dan in Rotterdam: het is hier heerlijk rustig en de mensen zijn vriendelijk. En geen files! Dat is echt een verademing.
We willen in de toekomst verhuizen naar Emmeloord en mijn huis in Nagele verkopen. De winst willen we investeren in huizen in Polen, die we gaan opknappen en verkopen. Financieel is dat daar een slimme zet.”
Slim! En wat doe je het liefst in je vrije tijd?
“Paardrijden! Dat deed ik veel in Polen. In Nederland ga ik naar de manege en rijd ik verschillende paarden. Dat is leuk, maar uiteindelijk wil ik graag een eigen paard.”
Hoe ben je in dit vak gerold?
“Toen we naar Nagele verhuisden, heb ik een lascursus gevolgd in Polen, zodat de taalbarrière geen probleem zou zijn. Daarna vond ik een leuke, uitdagende baan bij een producent van horecakeukens, waar ik veel RVS-laswerk deed. Vooral zichtwerk, waardoor ik heel netjes heb leren lassen.
Toen ik zwanger werd, was er helaas geen plek meer voor mij bij dat bedrijf. Na een tussenstop bij een ander bedrijf ben ik bij MCM terechtgekomen.
Dat ik voor lassen heb gekozen, is niet zo gek. Mijn vader en broer zijn ook lassers – we zeggen altijd gekscherend dat er CO₂ in ons bloed zit, haha. Overigens heb ik hier niet voor gestudeerd. Mijn opleiding was gericht op handel en retail, omdat ik eigenlijk de winkel van mijn moeder in Polen zou overnemen. Maar dat zag ik niet zitten, en inmiddels bestaat de winkel ook niet meer.”
“Een groot verschil met andere bedrijven is het comfortabele arbeidsklimaat”
“Inmiddels werk ik alweer ruim een jaar bij MCM en ik heb het hier erg naar mijn zin. Ik word met respect behandeld en ben echt onderdeel van het team. Als vrouw moet je in de lasserij wel je mannetje staan, maar dat gaat me goed af. Al heb ik soms wel een extra handje nodig om iets te tillen, haha.
Wat MCM voor mij echt anders maakt dan andere bedrijven, is het werkklimaat. In de winter is het lekker warm en in de zomer is het door de airco prettig koel. Dat maakt het werken veel fijner. Daarnaast is er genoeg afwisseling in de werkzaamheden, waardoor ik steeds word uitgedaagd. Daar houd ik van. Op dit moment val ik bijvoorbeeld in op de staalafdeling. Hier krijg ik andere projecten onder handen en ben ik nu aan het MIG/MAG lassen in plaats van TIG.
De grootste uitdaging? Het lezen van technische tekeningen. Dat vond ik in het begin best lastig, maar ik heb onlangs een training gevolgd en het gaat steeds beter.”
Buiten je werk om, waar kijk je naar uit bij MCM?
“De bedrijfsuitjes en borrels! Die vind ik echt belangrijk. Tijdens het werk spreek je vooral je eigen afdeling, maar tijdens borrels praat ik met collega’s van andere afdelingen. Dat is altijd gezellig.
De taalbarrière is er soms wel. Ik spreek nog niet vloeiend Nederlands en sommige collega’s spreken geen Engels of Pools. Dan zijn handen en voeten soms nodig om elkaar te begrijpen. Iedereen doet z’n best en uiteindelijk komen we er altijd uit.”
English:
A Woman in Engineering? Still a Rare Sight.
But at MCM, 29-year-old Polish welder Weronika is making her mark. She works with great enthusiasm in the stainless steel welding department, and it shows. We spoke with her about her hobbies, future plans, and, of course, her work at MCM. What makes her job even more enjoyable? The air conditioning in summer and the heating in winter. “I hate it when it’s too hot or too cold,” she laughs.
“My name is Weronika Walerych, I’m 29 years old, and I’m originally from Poland. I’ve been working as a welder at MCM for over a year now, and I really enjoy it.
Seven years ago, I came to the Netherlands intending to work for just three months. The hourly wages here are, of course, higher than in Poland, so I saw it as a great opportunity to earn some extra money. But I ended up loving life here so much that I decided to stay. At first, I lived in Rotterdam and worked various jobs—on a chicken farm, in the flower industry, and as an order picker. Eventually, we moved to Nagele, where I now live with my fiancé and our three-year-old daughter. Life in the Noordoostpolder suits me much better than Rotterdam—it’s peaceful, the people are friendly, and there are no traffic jams! That’s such a relief.
In the future, we plan to move to Emmeloord and sell our house in Nagele. We want to invest the profit in houses in Poland, renovate them, and sell them. Financially, that’s a smart move over there.”
“Horseback riding! I did it a lot in Poland. In the Netherlands, I go to a riding school and ride different horses. That’s fun, but ultimately, I’d love to have my own horse.”
“When we moved to Nagele, I took a welding course in Poland so that the language barrier wouldn’t be a problem. After that, I found a fun and challenging job at a company that produces professional kitchen equipment, where I did a lot of stainless steel welding. It was mostly visible welds, so I learned to weld very neatly.
When I got pregnant, unfortunately, there was no longer a place for me at that company. After a short time at another company, I ended up at MCM.
Choosing welding wasn’t a coincidence—my father and brother are welders too. We always joke that CO₂ runs in our blood, haha. However, I didn’t study welding. My education was actually in trade and retail because I was supposed to take over my mother’s shop in Poland. But that wasn’t for me, and the shop no longer exists.”
“I’ve been working at MCM for over a year now, and I really enjoy it. I’m treated with respect and feel like a real part of the team. As a woman, you have to hold your own in the welding department, but I manage just fine—though I sometimes need an extra hand to lift something, haha.
What really sets MCM apart for me is the working environment. In winter, it’s nice and warm, and in summer, the air conditioning keeps it comfortably cool. That makes working so much better. There’s also plenty of variety in the work, which keeps me challenged, and I love that. Right now, for example, I’m filling in on the steel department. I’m working on different projects there and currently doing MIG/MAG welding instead of TIG.
The biggest challenge? Reading technical drawings. I found it quite difficult at first, but I recently took a training course, and I’m getting better at it.”
“The company outings and social gatherings! I find them really important. At work, you mostly talk to people from your own department, but during social events, I get to chat with colleagues from other departments. That’s always fun.
The language barrier is sometimes a challenge. I don’t speak fluent Dutch yet, and some colleagues don’t speak English or Polish. So sometimes, we have to rely on hand gestures to communicate. But everyone tries their best, and in the end, we always figure it out.”